پوست موز زير پاي آقاي وزير
محمد مهاجري
دكتر سعيد نمكي گمانش آن بود كه اگر سرنا را از سر گشادش بنوازد، صدايي خوش از آن در‌مي‌آيد، ماندگار مي‌شود و در دولت سيزدهم هم بر توسن مراد سوار مي‌شود. سياست، اما بي‌رحم‌تر از آن بود كه او مي‌پنداشت. پاندمي كرونا نفس قدرت او را گرفت و با كوله‌باري از نارضايتي مردم داغدار، راهش را گرفت تا به كنجي برود كه اين روزها هيچ خبري از او منتشر نمي‌شود. روزگاراني كه مردم مغموم و عزادار، به كورسويي اميد داشتند تا واكسني از راه برسد، سعيد نمكي روياي بركت داشت. در همان دوران پرمحنت، آقاي نمكي با واردات هرگونه واكسني مخالفت كرد و بعد از مدتي كه بدان راضي شد، همه دنيا گرفتار كرونا شده و تقاضا بارها و بارها بيش از عرضه بود. اين تنها اشتباه نمكي نبود. ويروس خطرناك‌تر از آن بود كه او سلامت مردم را سوار بر كشتي سياست كرده و در آبراهه بازي‌هاي سياسي انداخته بود، اما اتفاق تلخ آن بود گه گرداب خودش را هم به درون فرو برد. به نظر مي‌رسد وزير بهداشت دولت سيزدهم را نيز همان جريان سياسي ذي‌نفوذ در دولت گذشته اداره مي‌كند. سياسي بودن حتي براي وزير بهداشت، شايد امر نكوهيده‌اي نباشد، اما ورود به اين عالم بدون داشتن بصيرت و نابرخورداري از اطلاعات لازم، پوست موز است. آقاي عين‌اللهي گفته است: «در دولت گذشته عده‌اي فقدان واكسن كرونا را بهانه‌اي براي پذيرش FATF و برجام كردند.» بيان همين جمله كوتاه نشان مي‌دهد كه جناب وزير اصلا در جريان قضيه نيستند و فرمايشات‌شان عينا از روي دست‌نوشته ديگران بيان شده.
اولا اينكه اگر خاطر شريف‌شان باشد پارسال در چنين روزهايي به همراه عده‌اي ديگر از پزشكان نامه‌اي را امضا كردند كه با واردات هر واكسني مخالفت كردند. اينكه آن امضا را فراموش كرده‌اند عيبي ندارد، اما افتخار كردن به واكسني كه با آن مخالف بوده‌اند حتما كار ناپسندي است.
ثانيا اگر آقاي وزير ارتباط بين واكسن با برجام و اف‌اي‌تي‌اف را تبيين كنند (بدون كمك از اطلاعات بازيگران سياسي) مورد سپاس است. بهتر است اين مقولات به اهلش سپرده شود تا جناب وزير به وظايف اصلي خودشان بپردازند.
ثالثا آقاي عين‌اللهي زماني وزير شد كه اوضاع گل و بلبل بود. اگر نمي‌دانند بدانند كه هيچ كشوري حاضر نبود در اوج كرونا به صورت انبوه، واكسن در اختيار ايران بگذارد. وقتي رييس دولت قبل متوجه شد پذيرفتن حرف مخالفان واردات واكسن (همچون آقاي عين‌اللهي) جنايت در حق مردم است و نيز وقتي يقين كرد توليد واكسن داخلي سراب است از رييس‌جمهور چين درخواست كمك كرد. طبيعي است كشوري پهناور با جمعيت يك ميليارد و چندصدميليوني، نياز ما را به خودش ترجيح ندهد و به رييس‌جمهور ايران قول بدهد در اولين فرصت امكان ارسال واكسن را فراهم كند. يعني وعده كرد 100ميليون واكسن سينوفارم را شهريور به ايران تحويل دهد. دست بر قضا واكسن‌ها وقتي به ايران رسيد كه آقاي دكتر عين‌اللهي سرنگ به دست منتظر تزريق بود. البته كه تزريق واكسن به حدود 50ميليون جمعيت كار ارزشمندي است، اما اولا اگر بسيج و نهادهاي مردمي نبودند، وزير محترم بهداشت مستاصل مي‌ماند و ثانيا مقدمه اين تزريق (يعني واردات) به همت دولت قبل فراهم شد. ضمنا چيني‌ها با همه اصرارشان بر اجراي FATF به درخواست دولت گذشته آن را ناديده گرفتند. چنانچه آقاي وزير نيازمند اطلاعات دقيق‌تر هستند دستور بفرمايند منشي‌شان تلفن همتاي چيني‌شان يا شماره سفير چين در تهران را بگيرد و جناب وزير با آنها صحبت كند تا همه چيز معلوم شود.